Å tenka på pai

Internettet fungerer ofte som ei assosiasjonsrekke. Eg finn ein tekst, eit innlegg, eit tips, og det fører meg vidare. Assosiasjonsrekka eg skal skriva om i dag går frå foodgawker.com til Elissa som er har den søte, hjartelege bakebloggen 17andbaking - og som saman med eit par andre unge matbloggarar har laga the kitchen generation, ei noko meir overordna side om mat og blogging.

Og det var der, hjå kjøkengenerasjonen, at eg fann posten om kva mat- eller måltidsrelaterte scene frå film eller serie som har gjort størst inntrykk. Det er fleire filmar som går att i kommentarane til posten, blant anna Ratatouille og Tortilla Soup som eg ikkje har sett, og Julie & Julia og Waitress som eg har sett, og likte. J&J likar eg veldig godt, men best scenene med Meryl Streep. Favorittscena mi er kanskje når ho nett har kome til Paris, og får servert noko deilig fisk. Då let ho att auga, trekk inn lukten av maten og stønner fornøgd: "Butter!". DET er matglede eg kan lika! Er ikkje det alltid ein slik reaksjon folk skal få av å smaka på noko deilig?

Likevel er favorittscena mi frå ein heilt annan stad, faktisk same stad som Tessa frå kjøkengenerasjonen: Episode 6 i fyrste sesong av True Blood, der Sookie kjem heim frå gravferda til bestemor si, og der ho et opp ein heil pekanpai aleine, grinande. Eg klarer ikkje slutte å tenkepå den scena, stadig vekk dukker det opp. Det er nok delvis fordi eg har tilbrakt store delar av sommaren i True Blood-universet med å pløye gjennom 11 bøker og 3 sesongar, men også fordi eg er merkelege tiltrukke av mattradisjonane frå dei sydlege sambandsstatane.

So no er eg besett av tanken på å laga pekanpai. Eg har søkt det opp på foodgawker og internetten for å finna ein pai som ser like karamelldeilig ut som den Sookie et. Eg fann nokon som tydelegvis har tatt True Blood-interessa eit hakk lenger enn meg, og har ein TB-blogg med ei paioppskrift, men eg har likevel større tru på denne paien her.

Eg gler meg til å setja i gong, men eg trur det må vere til ein anledning. Eit middagsbesøk kanskje? Med noko americano-inspirert til hovudrett, når hausten har teke tak og det er kaldt og rått ute?