Den fyrste posten i bloggen om å laga mat på ein juksete måte er her no. Den handlar om rista graskarkjerner, salte lepper og eit kutt i tommelen. Eg er diverre ein stakkarsleg matfotograf, og ikkje veit eg om det eg skriv blir noko bra heller. Me får sjå!
Me spaserte i byen for ei stund sidan, og stakk ein tur innom Asiamat i fjordgata. Det er altso ein fest å gå i slike butikkar - å sjå på dei artige etikettane, grønsakene, søtsakene... Eg drøymer om krydder, konsistensar og rare frosne fiskar, men studielånet set grenser for kor mykje ein faktisk kan kjøpa fordi det er moro. I dag var me edruelege, og i leopardveska hadde me med oss eit lite graskar av øgleliknande, grøn type og ein pose Kaan Lieng Seasoning Mix for dagens middag. Ferske udon-nudlar frå Japan skulle laga middagen passe fusion-retta. Soyasaus høyrer til basisvarene ein alltid må ha i hus. Det er ikkje suppa eg skal skriva om sjølv om pulveret spreidde seg i heile rommet og fekk og til å nysa då me opna pusen og den ferdige suppa var sterk og deilig. Det er heller ikkje at det var bra me hadde scampi i frysen eg skal skriva, men om detta: Kor utruleg tilfredsstillande det er at sjølv "avfallaet" av middasgsgrønsaken blir nyttig og deilig.
HER fann eg instruksjonane eg trengte (hjå Vaffelhjerte fann eg ein annan, ovnssteikt variant som eg kan prøva når me har fått steikeovn med undervarme).
EG GJORDE DET SLIK:
Tok ut kjerner og graps ut av graskaret, pilla av so mykje av grapset som mogleg (reine frø) og tørka dei med matpapir.
La dei semi-tørre kjernene i ei steikepanne, og tørka dei forsiktig på svak varme.
Malte litt i underkant av ein halv dl maldonsalt (fin på det i dag, ja!) med ei pittelita klype pimenton picante (mitt favoritt paprikapulver frå sommareferien i spania) i morter, og hadde i panna. Blanda godt med tresleiv.
Guffa opp varmen på panna (full guff), og rørte heile tida til kjernane var tørre og salte og hadde poppa seg litt ut på ein måte.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar