Den andre busken hadde eg fullstendig gløymd, den står gøymd mellom viltveksande buskar, ugras og eit stakkars ungt epletre som ligg bøygd under vekta av sine eigne frukt. Den busken hadde verken staren eller eg lagt merke til. Der hadde mengder av store stikkelsbær fått henga i fred - faktisk so lenge at fleire av dei hadde byrja å råtne på kvisten.
Eg ville laga kompott av bæra eg plukka i kveld. Kompott, eller frukgraut (kva er skilnaden?) er jo nesten som å eta syltetøy med skei, det er jo fantastisk at det er lov.
Stikkelsbær med hylleblom
500 gram stikkelsbær, reinsa
1 dl hylleblomsaft
1-2 dl vatn
Sukker
2 ts potetmjøl, 1 dl vatn
Ha bær, saft og vatn i ein kjele. Kok opp og la småkoka forsiktig til nokre av bæra har gått i oppløysing, men kort nok til at det er nokre heile bær att - av estetiske hensyn.
Ha i sukker etter smak. Er hylleblomsafta di søt frå før treng du nok mindre sukker.
Det enormt stor skilnad på hylleblomsafta frå IKEA og den eg kjøpte på Gotland i august. Den siste er mindre søt, tjukkare og meir intens på smak. Og eigentleg mykje betre.
Når bland potetmjøl ut i vatn og hell i ein tynn stråle medan du rører litt forsiktig. Kunsten er å balansera mellom å unngå at bæra blir øydelagde, og samstundes som ein unngår geleklumpar.
Ha på glas (ÅH! Den tilfredsstillande lyden av eit glas som poppar når det forsegler seg!) og spar til seinare, eller la tjukne og kjølne og server når du er klar.
Stikkelsbær er so vakre og gode! Spenstig, stramt skinn, mjukt og søtt indre. For ikkje å snakka om kor flotte dei er i motlys - lysande klodar på greina. Det ser ut som dei lyser av seg sjølv. Og so den ekstra spaninga med dei kvasse tornene då. Det er berre på sin plass å sitera Inger Hagerup.
“Søte bløte stikkelsbær.
Hvorfor vokser du på så sinte trær?
Hvorfor kan du ikke neste vår,
vokse på en eplegren?
Sånn at jeg kan få plukket deg,
uten å få stukket meg!”
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar